خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ  شوشتر به‌واسطه تعداد بالای بقاع متبرکه به شهر چهل‌پیر معروف است. اما در میان این امامزاده‌ها بقعه‌ای وجود دارد با نام «عبدالله‌بانو». این بقعه که در هسته مرکزی شهر و در کنار سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر واقع شده در اثر بی‌توجهی سازمان میراث‌فرهنگی و اوقاف تخریب و سقف آن در مرحله ریزش قرار گرفته است. مردم محلی می‌گویند: عبدالله بانو نه حریم دارد نه برای مسئولان حرمت!

 به‌گزارش CHN، همه اهل شوشتر «عبدالله ‌بانو» را می‌شناسند. هرچند سال‌هاست به زیارت‌اش نرفته‌اند اما هنوز در دل مردم جای دارد و حرمت و احترام‌اش حفظ می‌شود. با این حال گنبد بقعه درحال ریزش و بدنه آن به‌شدت آسیب‌پذیر شده است. فعالان میراث‌فرهنگی می‌گویند این بقعه در حوزه اختیارات پایگاه‌ سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر قرار دارد.

 «مجتبی‌گهستونی»، فعال میراث‌فرهنگی و دبیر انجمن تاریانا در خوزستان در این رابطه به CHN می‌گوید: «شوشتر به دلیل وجود امامزاده‌ها و بقاع متبرکه به چهل‌پیر معروف است اما یکی از مهمترین بقاع آن به‌نام عبدالله بانو در شرایط مناسبی به‌سر نمی‌برد.»

 

وی می‌افزاید: «سال‌هاست که دَرِ بقعه عبدالله‌بانو بسته است و اداره اوقاف هیچ نظارتی بر آن ندارد. این درحالی است که عبدالله‌بانو به شماره 2388 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. با این حال حتی از سوی اداره میراث‌فرهنگی هم برای حفظ و مرمت اثر اقدامی صورت نگرفته است.  

 هم‌اکنون بقعه «عبدالله‌بانو» بدون آنکه بهره‌ای از همسایه جهانی‌اش بگیرد در محدوده سازه‌های آبی ـ تاریخی شوشتر در بدترین شرایط ممکن قرار دارد. گفته می‌شود عبدالله‌بانو یکی از فرزندان امام حسین (ع) و شهربانو است و قدمت آن به قرن دهم هجری قمری می‌رسد.

 

گهستونی ادامه می‌دهد: «از آنجایی‌که قرار است نخستین هتل سنتی شوشتر در مجاورت بنای عبدالله بانو راه‌اندازی و از سوی دیگر بخشی از خیابان به محور توریستی تبدیل شود؛ لازم است این بنا بیش از پیش مورد حفاظت و مرمت قرار گیرد. بهتراست برای اجرای هر طرحی، نخست ضوابط حفظ بقعه عبدالله بانو رعایت شود.»